Het is weer voorbij die mooie zomer! Kent u de hit van Gerard Cox nog?

Hoewel ..…. mooie zomer? Het was eerder een koude zomer, vooral des nachts. Des morgens vaak onaangenaam fris in de woonkamer, zodat toch de kachel weer even aan moest om de kilte te verdrijven. Opvallend veel naaktslakken overal vanwege de vele regen, maar ook opvallend weinig muggen. U weet wel, die prikdingen die juist om je hoofd beginnen te zoemen op het moment dat je bijna lekker wegdoezelt.

Een zomer ook die vaak draaide om vaccinatiebewijzen en coronapaspoorten om ergens toegelaten te worden of om de grens over te mogen met je gezin en caravan. Soms lijkt het wel of de eindtijd is aangebroken met alle beperkingen, somberte en het snelle teloorgaan van de schepping/ natuur/ moedertje Aarde. Insecten zouden er nauwelijks nog zijn (behalve als je met je mond open fietst door West-Friesland, want dan heb je zo een halve kilo binnen), planten en dieren sterven uit aan de lopende band en water, lucht en grond zijn zo sterk vervuild dat zij bijna onbruikbaar zijn geworden voor ons mensen. Toch lijkt het om mij heen niemand ook maar iets te deren: autogebruik, tuin besproeien, energieverbruik; het gaat gewoon maar door op de oude voet! Moeten we misschien eens wat vaker aan de toekomst denken en dan vooral aan die van jongere en nog komende generaties? Wat voor planeet dragen wij over aan hen?

Zo is het ook met ons geloof denk ik. Als we zelf al niet meer naar de kerk willen gaan om de parochiegemeenschap te versterken en onze band met God te verbeteren, wat mogen we dan verwachten qua toekomst voor de kerk over vijf, tien of twintig jaar? Als we een preek van vijf minuten al te lang vinden of zelf thuis niet bidden en het geloof niet meegeven aan kinderen, kleinkinderen of anderen in de omgeving? Iemand van twintig die nooit over katholiek geloof, Jezus of Maria heeft vernomen, zal niet zo snel vanuit zichzelf een kerk bezoeken of zich inschrijven in een parochie of vrijwilligerswerk gaan doen.

We zullen derhalve met zijn allen de schouders eronder dienen te zetten om anderen eens uit te nodigen mee te gaan naar de kerk en hen te begeesteren zich aan te sluiten bij een groep mensen die geloven en daarom met vertrouwen en zonder angst de toekomst tegemoet durven treden.

Uw kapelaan Peter Piets