Op pelgrimage naar India, is dat niet vreemd voor een katholieke priester? Neen, dat is het niet. De plaatsen die ik met een groep uit Zaandam mocht bezoeken in Kerala (= land der kokospalmen) zijn namelijk zeer christelijk qua bevolking. In Kerala kwam apostel Thomas (die van die ongelovige houding, maar ook tevens van de eerste geloofsbelijdenis: “mijn Heer en mijn God!”) anno Domini 52 aan land en stichtte er de Kerk. Hij kwam hier terecht door het volgen van Joodse handelsroutes en overal waar hij kerken heeft opgericht waren dan ook vrij grote en rijke Joodse kolonies. Hun synagogen zijn er nog heden ten dage te vinden en te bezoeken.

Sint Willibrord, patroonheilige van Nederland. De monnik die samen met elf gezellen zijn vaderland, Engeland, verliet om als missionaris in onze streken het geloof te verkondigen. Wij vieren elk jaar op 7 november zijn feest. Ik kende hem helemaal niet voordat ik naar Nederland kwam. Nu wil het geval dat ik precies 30 jaar geleden op zijn feestdag in dit land kwam. Ik zag dit aanvankelijk als een toeval, maar later als een soort teken van boven: een bemoediging of een bevestiging om hier Christus te volgen en te verkondigen. Deze gedachte hielp mij vooral op die momenten waarop ik dacht: wat doe ik hier? Zou ik niet beter ergens anders mijn geluk kunnen gaan zoeken? Toch ben ik vandaag nog hier en ook blij en dankbaar!

Het eerste woord wat in mij opkomt als ik terug denk aan de reis naar Lourdes is dankbaar.
Wat ben ik dankbaar voor deze reis die ik samen met mijn moeder heb mogen maken.
Als je mij dat van te voren had verteld had ik je misschien wel uitgelachen. Ik was behoorlijk sceptisch over Lourdes in zijn algemeen. Dé plek waar Maria aan Bernadette is verschenen. Wat moet je je daar nou bij voorstellen? Na het ontvangen van het programma dacht ik ook nog jeetje wel heel veel naar de kerk. Daar ben ik ook al een tijdje niet geweest. Weet ik überhaupt nog wel hoe zo’n viering gaat.

De reden om mee te gaan is he

Beste parochianen,
Deze zomer was voor mij een bijzondere tijd. Ik was van 29 juli tot en met 9 augustus, met enkele jongeren uit heel Nederland naar de wereldjongeren dagen in Lissabon. Een indringende ervaring waar ik veel van heb geleerd. Ik was een van de begeleiders, dat was om te beginnen al een bijzondere ervaring. Er was genoeg tijd voor sport en spel en om naar muziek te luisteren, we bezochten mooie plaatsen en dorpjes en hadden ook s ’avonds nog gelegenheid om samen met de jongeren bij elkaar te zitten en gesprekken te voeren. Er waren natuurlijk ook serieuze momenten van gebed, catechese, vieringen en ervaringen met elkaar delen. Het heeft mij geraakt te zien dat de jongeren in staat bleken te zijn hun eigen levenservaring te vertellen in het licht van het woord van God, met andere woorden, ze konden op een eenvoudige manier het woord van God toepassen op hun eigen leven.