Met Aswoensdag beginnen wij de vastentijd, de traditionele tijd van 40 dagen ter voorbereiding op de Goede Week en Pasen. Het getal 40 doet ons denken aan de 40 dagen van bekoring en strijd van de Heer Jezus in de woestijn, maar ook aan de 40 jaar van het volk van God in de woestijn, op weg naar het beloofde land. Vrij vroeg in de geschiedenis van het christendom hebben de gelovigen de noodzaak gevoeld van een tijd van bekering en terugkeer naar de Heer voordat men Pasen zou vieren, het belangrijkste feest van ons geloof.

Het besef van eigen zwakheid, tekortschieten, zelfs zondigheid, tegenover de anderen en uiteindelijk tegenover God, is geen overdreven houding van mensen uit een ver verleden. Als wij eerlijk durven te zijn, dan herkennen wij dat alles ook in onszelf. De vastentijd is dus ook vandaag een gunstige tijd, een kans om tot verdieping te komen, om to the point te komen, namelijk het hart. Jezus zelf zegt het ons: “uit het hart van de mensen komen slechte gedachten, ontucht, diefstal, moord, overspel, hebzucht, kwaadaardigheid, bedrog, losbandigheid, afgunst, laster, hoogmoed, dwaasheid” (Marcus 7,21-23). Dat is het probleem van de mens, van alle mensen op aarde. Dat is wat ongelukkig maakt, wat de wereld in duisternis brengt.

De vastentijd is dus de uitgelezen tijd om tegen dit soort gif te strijden. Want geloven is ook een strijd en strijden doe je met wapens, niet alleen met voornemens… Gebed, vasten en aalmoezen. Dit zijn de traditionele wapens van een christen. Vertaald naar onze tijd kan dat op talloze manieren. Bijvoorbeeld: wat meer tijd voor het persoonlijk gebed, even de bijbel pakken en daarin lezen in plaats van onze ‘kostbare tijd’ op de social media. Of jezelf iets ontzeggen om het aan de armen te geven, je geld, maar ook je tijd, je luisterend oor. Op je tong bijten in plaats van roddelen en kwaadspreken. Even stoppen en tot drie tellen voordat je boos wordt op iemand, want je maakt zelf ook (dezelfde) fouten, toch?

Iedereen kan er werk van maken op zijn eigen manier. Uiteraard niet om op te vallen, maar om terug te gaan naar God, om de naaste weer als broeder of zuster te zien. En ja, het belangrijkste is ons hart naar Pasen te richten, naar de Heer Jezus, overwinnaar van de duisternis, de dood. Hij heeft in feite de strijd al gewonnen, ónze strijd gewonnen! En Hij laat ons nooit in de steek!

Ik wens u allen een mooie en vruchtbare voorbereiding op weg naar Pasen!

Pastoor Samuel