Skip to main content

Wie verre reizen doet...?

Een mooi spreekwoord, maar is het ook zo? Heb je nou werkelijk slechts iets leuks te melden als je verre reizen maakt? Toegegeven, met niet-Nederlanders wil het wel vaak helpen qua sociaal verkeer als je in hun land van herkomst bent geweest.

Verre reizen is helaas voor mijzelf alweer een tijdje terug. Vorig jaar geen vakantie gehad omdat het regiobestuur het nodig vond dat ik juist in mijn vrije 4 weken alles moest regelen om de verhuizing naar Grootebroek op tijd rond te krijgen. Kennelijk gaat men er van uit dat een priester geen behoefte heeft aan vakantie, rust en stilte! Dit jaar vanwege alle gedoe met terugkerende corona-problemen en de gekte op en rond Schiphol maar niet gevlogen. Wel mocht ik met de trein 4 weken dwars door Nederland reizen, waarbij het mij opviel hoe druk het toch overal is in het openbaar vervoer. Uitpuilende treinen en bussen van Zeeuws-Vlaanderen tot Friesland en de Achterhoek.......

Schrikken deed ik ook van het grote aantal mensen wat op straat bleek te leven: van studentes die des nachts in het stadspark moesten slapen daar zij geen kamer konden vinden tot warhoofden die onder invloed van drugs blootvoets liepen terwijl het toch niet echt heel warm meer is eind september! Waarschijnlijk zal dit probleem alleen maar toenemen de komende tijd: armoe en daarmee gepaard gaande huisuitzettingen, mentale problemen en een stijgende criminaliteit en een constante toestroom van asielzoekers.

Dan is het fijn dat je een warme, sympathieke kerkgemeenschap om je heen hebt waaruit je steun, begrip en warmte mag verwachten. Hoge energiekosten mogen de pret dan wel ietwat drukken, maar eronder krijgen zij ons niet. We zijn vindingrijk en enthousiast genoeg om kerkplekken aan te passen en de band met Onze-Lieve-Heer en Moeder Maria in stand te houden, zelfs met de jas aan!
Een mooie toegroei naar het licht van Kerst wens ik u,
kapelaan Peter Piets